علت این اختلال را می توان به مغز ، نخاع ، اعصاب محیطی یا مشکلات ساختاری پا نسبت داد. وقتی عدم تعادل حرکتی قبل از تکامل کامل اسکلت شروع شود ، می تواند تغییر اساسی در مورفولوژی استخوان سالم ایجاد کند.
هنگامی که قوس کف پا پس از تکامل اسکلتی بدست می آید ، ممکن سبب ایجاد تغیرات جزئی مورفولوژی ایجاد شود یا هیچ تغییری در آن ایجاد نشود. دو سوم بزرگسالان مبتلا به این اختلال یک بیماری نورولوژیک زمینه ای دارند.
این بیماری های نورولوژیک از قبیل: شارکوت- ماری-توث، پولی نوریت ، تومورهای داخل نخاعی ، فلج اطفال ، سیرنگومیلیا ، آتاکسی فردریش ، و فلج مغزی می توانند باعث عدم تعادل عضلانی شود که منجر به افزایش قوس پا می شود.
علت و مکانیسم عارضه پیچیده است و به خوبی شناخته نشده است. عواملی که در ایجاد آن تأثیرگذار تلقی می شوند عبارتند از: ضعف عضلانی و عدم تعادل در بیماری عصبی عضلانی ، ناهنجاری استخوان پس از سانحه ، انقباض فاشیای کف پا و کوتاه شدن تاندون آشیل.